Natuurcamping

Ik krijg altijd een bepaald beeld bij natuurcampings. Laat ik voorop stellen dat ik hier niet de natuurcamping liefhebbers voor het zere been wil stoten, maar ik ben er gewoonweg nog nooit op een geweest. Tot gisteren....

Onze reis vanuit Sollerön leidde ons naar Torsby. Een plaats vlak voor de Noorse grens. Na een korte reis (zo'n 160km) kwamen we aan in Torsby. Gelukkig staat alles zeer goed aangegeven in Zweden, waarbij onze camping natuurlijk ruim van tevoren stond gepijld. Ook stond er een bord tussenin die mij een beetje onheilspellend aandeed. Het bord gaf aan: "Dit is de laatste camping tot aan de grens van Noorwegen.". Nu heb ik aardig wat horror films gezien en daarin was ook altijd zo'n bordje een recept voor het betere hak-en zaagwerk van lichaamsdelen door een 1 of andere gestoorde dorpsgek met een bijl en/of kettingzaag (Shabuj graag aanvullen ;-)).

Bij het binnenrijden van de camping, kreeg ik al een gevoel dat dit een aparte overnachting zou gaan worden. Zeker toen ik het bordje "Naturcamping" zag. Ik kreeg meteen al waanbeelden van oude volkswagenbusjes met mensen met groene haren en gitaren op hun rug, waarbij kinderen mochten rondrennen tot ze uiteindelijk van moeheid slapend omvielen. 's Avonds met zijn allen Kumbaya zingen rond een kampvuur, waarbij iedereen in de kring een liedje moest voorzingen, anders moest je van de camping eigenaar die gitaar speelde, voor straf naakt het ijskoude meer in. Om ook maar te zwijgen van de sanitaire voorzieningen uit het jaar nul, een gat in de grond en een emmer zaagsel om het af te dekken. Douchen was er niet bij, maar eerst een wak maken in een teil met bevroren water om je te wassen.

Nu zijn wij toch wel hele luxe kampeerders, waarbij het aan het nodige niet mag ontbreken. We overnachten wel in een tent, maar vrouwlief danst graag 's ochtends met een beauty-case naar de douche; dochterlief tut graag 's avonds heel lang in de douches met crèmepjes en zalfjes; ikzelf vind een koud biertje of flesje bubbels uit een koelkast erg prettig en zoonlief vindt het erg fijn als hij Youtube kan ontvangen op zijn iPod. 

De schrik zat er dus goed in, maar gelukkig was het maar voor 1 nacht. Het gevoel van de "aparte" overnachting werd wel werkelijkheid maar dan wel positief gezien. 

Na het inchecken zijn we een beetje over de camping gelopen. Wat een rust en wat een mooie afgelegen plek. Zoonlief had al snel door dat er een kampvuur gemaakt mocht worden, dus er werd besloten om het diner vanaf een kampvuur te maken. Hij had wat tips meegekregen op een kinderfeestje laatst over het bouwen van een goed kampvuur (dank je wel Eric Enklaar!!).

Het weer werd wat beter en het zonnetje kwam te voorschijn. Dochterlief heeft een weddenschap met zichzelf dat ze bij iedere overnachtingsplaats minstens 1 keer gaat zwemmen, dus we besloten maar om met z'n drieën te gaan zwemmen in het meertje (zie foto hierboven). Het zwemmen in zo'n mooi meertje is je niet iedere dag gegeven en kan volgens mij alleen maar op zulke mooie afgelegen (natuur)campings.

Luc had al snel een vuurtje gemaakt en de kilo Entrecote die we 's middags gekocht hadden werd snel en vakkundig door vrouwlief geportioneerd. Wat een heerlijk diner hebben we gehad en super gezellig rond een privé kampvuurtje.

Uiteindelijk hebben we echt een topdag/nacht gehad op een natuurcamping en vonden we het bijna jammer dat we alweer na 1 nacht weg moesten gaan.

Nu wil ik niet zeggen dat we komende jaren ons heil gaan zoeken op een natuurcamping, maar mijn vooroordeel is wel weggenomen na deze nacht. Ik kan heel goed begrijpen dat er mensen zijn die hier heel gelukkig van worden en niets liever doen.