Stapelbedden

We hebben een fantastische tijd in Zweden. Het weer wordt wat minder maar gezien de berichten uit Nederland mogen we niet klagen. Op dit moment zijn we op onze derde stop rond Sollerön bij het Siljanmeer. Een eiland(je) in een gigantisch meer ter grote van het halve IJsselmeer. We hebben een kampeerhut vlak bij het meer en dus een fantastisch uitzicht. Vandaag zijn we naar het berenpark (björnpark) geweest. Ik realiseerde me ineens dat alle mensen die Björn heten eigenlijk Beer heten....dus.
Wel aardig park maar een beetje luie beesten. Kinderen vonden het wel gaaf. Daarna de vrouw blij gemaakt met een bezoek aan de fabriek waar de rode Dalapaardjes gemaakt worden. Over het paard getild gesproken, wat een commerciële uitbuiterij. Voor een paardje van 25cm moet gewoon 990kronen (100 euro) worden afgetikt. Vrouwlief en Dochterlief kwamen dolblij naar buiten met een souvenirtje.
Ik klaagde altijd over de caravan dat ik zo slecht sliep in dat ding. Ik kom daar een beetje van terug nu we al zeven nachten in stapelbedden verblijven. Wat een nachtmerries zijn die dingen. Het begint al bij binnenkomst met het verdelen (lees ruziemaken) wie waar gaat slapen. Nu heb ik me een aantal keren opgeofferd door boven te gaan liggen, maar heb je wel eens een soepel atletisch lichaam van 41 jaar een houten stapelbed in zien klimmen. Je zeikt het in je broek.....op zich allemaal nog niet erg, maar wij komen op een leeftijd dat de lichaamsvloeistoffen niet meer een hele nacht ingehouden kunnen worden. Het vraagt echt een discipline en lichaamscontrole om uberhaupt uit zo'n gevaarte te klimmen in het holst van de nacht. Laat staan als je veel gezopen hebt. Gelukkig is de drank wat duurder in de Scandinavische landen dus dat lost zich vanzelf op. Oh ja laten we maar zwijgen van de romantische kenmerken van een stapelbed. Nog 8 nachten te gaan....